Na današnji dan, 27. januara 1812. godine, rođen je Ilija Hadži-Milutinović Garašanin, jedan od najznačajnijih srpskih državnika i političara. Garašanin je ostavio dubok trag u srpskoj istoriji kao predsednik Vlade, jedan od ustavobranitelja i tvorac Načertanija, dokumenta koji je postavio temelje srpske spoljno-političke strategije.
Ilija Garašanin je rođen u selu Garašima kod Aranđelovca, u imućnoj porodici trgovca Milutina Savića. Njegovo obrazovanje bilo je neredovno, a školovao se u grčkoj školi u Zemunu i nemačkoj školi u Orahovici. Po završetku školovanja, Garašanin je započeo karijeru kao trgovac, ali ga je knez Miloš Obrenović 1837. godine uveo u državnu službu. Postavljen je prvo za carinika, a zatim je postao pukovnik u regularnoj vojsci.
Tokom svog političkog delovanja, Garašanin se suočio s brojnim izazovima. Godine 1842. izgubio je oca i brata u borbama protiv kneza Mihaila, a iste godine postao je pomoćnik ministra unutrašnjih poslova. Kada je Vučić bio primoran da napusti zemlju, Garašanin je postao ministar unutrašnjih poslova i na toj funkciji je ostao sve do 1852. godine. Njegova politika bila je usmerena na jačanje autoriteta i stabilizaciju vlasti, a kao ministar uspeo je da ojača policiju i birokratski sistem uprave.
Garašanin je poznat po svom delu Načertanije, koje je napisano 1844. godine kao tajni dokument za kneza Aleksandra Karađorđevića. U ovom dokumentu, Garašanin je predložio formiranje velike jugoslovenske države pod vođstvom Srbije, kao i oslobodilačke akcije za Srbe i druge Slavsko narode. Načertanije je postalo temelj srpske nacionalne politike, a Garašanin je postao ključna figura u oblikovanju srpskog identiteta i teritorijalnih aspiracija.
U doba ustavobranitelja, Garašanin je igrao ključnu ulogu u jačanju vlasti i stabilizaciji režima. Njegova politika je uključivala donošenje zakona koji su omogućili policiji da kažnjava prestupnike, kao i zakone protiv krađe i širenja lažnih glasova. Njegova autoritarna praksa izazivala je podeljena mišljenja među političarima i javnošću, ali je uspeo da suzbije brojne bune i političke izazove.
Tokom svog mandata, Garašanin je imao složen odnos s knezom Mihailom. Njihovi odnosi su se pogoršavali krajem 1840-ih godina, što je dovelo do njegovog pada s vlasti 1852. godine. Iako je bio otpušten, uspeo je da se vrati u politički život i ponovo preuzme odgovornosti, uključujući i poziciju ministra spoljnih poslova. Njegova politika je u tom periodu bila usmerena na jačanje pozicije Srbije na Balkanu i stvaranje saveza s drugim slovenskim narodima.
U poslednjim godinama svog života, Garašanin se povukao iz aktivne politike i živeo je na svom imanju u Grockoj. Umro je 1874. godine, ostavljajući iza sebe bogato nasleđe u srpskoj politici i istoriji. Njegova vizija Srbije kao lidera na Balkanu i promišljena spoljna politika oblikovale su budućnost srpskog naroda i doprinele stvaranju moderne srpske države. Garašaninovo Načertanije i danas se proučava kao važan dokument srpske nacionalne politike, a njegov doprinos srpskom državništvu ostaje neosporan.
Ilija Garašanin je bio istaknuta ličnost u srpskoj istoriji, čije ideje i politika i dalje izazivaju interesovanje i rasprave među istoričarima i političarima. Njegova sposobnost da prepozna i reaguje na političke prilike, kao i njegov doprinos jačanju srpske države, čine ga jednim od najznačajnijih državnika u srpskoj istoriji.
