Plućna hipertenzija je ozbiljna bolest koja utiče na srce i pluća, a obeležava je povećani pritisak u plućnim arterijama. Ova bolest se svrstava među retke bolesti i može se manifestovati u pet različitih oblika, pri čemu uz pravilan tretman može da se živi relativno normalno. Međutim, simptomi plućne hipertenzije su često nespecifični, što može dovesti do kasnog otkrivanja i dijagnostikovanja bolesti. Pulmolog Jovan Matijašević iz Instituta za plućne bolesti u Vojvodini ističe da su preventivni pregledi ključni za rano otkrivanje bolesti, te da postoji mogućnost za izlečenje u određenim slučajevima.
Matijašević objašnjava da operacije pacijenata koji ispunjavaju određene kriterijume mogu značajno poboljšati stanje bolesnika, pa čak i dovesti do potpunog izlečenja. Ipak, u prvoj grupi pacijenata, gde se najviše medicinskih resursa usmerava, ne može se očekivati konačno izlečenje, već se fokusira na produženje života. On naglašava da se u poslednje vreme pojavljuju inovativni lekovi, među kojima se izdvaja SOTATERCEP, koji predstavlja biološku terapiju.
Govoreći o mehanizmu bolesti, pulmolog ističe da tromboembolija može uzrokovati opstrukciju krvnih sudova u plućnoj cirkulaciji, što dovodi do nepovratnih promena u krvnim sudovima. S druge strane, novi lekovi deluju na proces remodelovanja krvnih sudova, čime se omogućava njihovo delimično oporavak i produženje života pacijenata.
Prema podacima Udruženja za plućnu hipertenziju, u Srbiji postoji oko 250 registrovanih pacijenata, ali se procenjuje da još toliko ljudi nije svesno da boluje od ove bolesti. Matijašević i njegovi kolege naglašavaju važnost pravovremenog prepoznavanja simptoma, posebno jer bolest najčešće pogađa mlađe ljude. Dušica Gavrilović Danilović, članica Udruženja, koja već deset godina živi sa plućnom hipertenzijom, ističe da su prvi simptomi bili zamor prilikom penjanja stepenicama i umor pri manjem naporu.
Gavrilović Danilović priznaje da su joj prvi pregledi pokazali da je „zdrava“, ali se simptomi s vremenom pogoršavali. Kako je vreme prolazilo, njeni problemi su se povećavali, a osećaj umora je postajao sve jači. Nakon konačne dijagnoze, započela je sa terapijom, ali je priznala da je u tom trenutku na pozitivnoj listi bio samo jedan lek koji nije dao željene rezultate.
U potrazi za efikasnijim tretmanima, Gavrilović Danilović naglašava da bi terapija trebala biti dostupnija i da bi pacijenti trebali dobiti odgovarajuće lekove što ranije, kako bi se postigao bolji ishod, posebno kada je reč o kombinovanoj terapiji. Takođe, ističe da je nova biološka terapija pokazala izuzetno dobre rezultate i da je cilj uvođenje ovih tretmana za pacijente u Srbiji.
U svetlu ovih informacija, važno je naglasiti potrebu za edukacijom i podizanjem svesti o plućnoj hipertenziji. Rano otkrivanje bolesti može značajno uticati na kvalitet života pacijenata, a dostupnost inovativnih tretmana može doneti nadu mnogima koji se suočavaju sa ovom teškom dijagnozom. Pulmolog Matijašević i članovi Udruženja za plućnu hipertenziju nastavljaju da rade na promenama koje će omogućiti bolju podršku i lečenje pacijenata, čime se nastoji poboljšati njihova svakodnevica i produžiti život.
