Pozorište „Bora Stanković“ u Vranju proslavilo je 100 godina postojanja. Ova institucija je počela sa radom krajem 19. veka u hotelu „Vranje“, koji je ustupio glumcima čuveni trgovac Janča Jovanović Baldžija. Pozorište je prošlo kroz razvoj od amaterskog do profesionalnog, preživelo je požar i uspelo da doživi svoj 100. rođendan.
Bojan Jovanović, glumac i umetnički direktor pozorišta, objašnjava da je prva predstava, „Gorski vijenac“, postavljena davne 1896. sa vranjskim gimnazijalcima, a režirao ju je velikan književnosti i drame Radoje Domanović.
Pozorište je kao institucija osnovano pre tačno sto godina, 1924. godine, pod imenom Pozorište građanske kasine. Nakon Drugog svetskog rata, od 1946. do 1954. godine, pozorište je bilo profesionalno i nosilo naziv Okružno narodno pozorište, da bi kasnije postalo Narodno pozorište „Bora Stanković“. Međutim, dekretom je ugašeno 1954. godine, ali je ponovo postalo profesionalno 1997. godine.
Jedan od ključnih trenutaka u istoriji pozorišta bio je dolazak Radoslava Radivojevića, koji je iz Beograda došao u Vranje po konkursu i ostao čitavih 37 godina. Bio je direktor, reditelj, glumac, pisac, scenograf, kostimograf, organizator, režirao je više od sto predstava za decu i odrasle, glumio u pedesetak, a na sceni vranjskog pozorišta igrala je i njegova supruga Ljiljana, dok su i njihova deca, Ana i Jug Radivojević, napravila prve korake u pozorištu. Radivojević je takođe bio osnivač festivala „Borini pozorišni dani“.
Glumica Radmila Đorđević ističe da je Radivojević zaslužan za velike uspehe pozorišta i da su nastavili sa radom koji je on započeo. Ona je u pozorištu već 40 godina i svedok je mnogih promena i uspona.
Pozorište je preživelo i teške trenutke, poput požara 2012. godine kada je veći deo zgrade uništen u plamenu. Ipak, tokom sedam godina bez sopstvenog prostora, pozorište je postiglo značajne uspehe, poput osvajanja gran prija na festivalima u Rusiji i učestvovanja na Sterijinom pozorju.
Nakon obnove zgrade, pozorište je nastavilo sa osvajanjem priznanja i nagrada, ali ističu da im je najveća nagrada puna sala i aplauz publike. Srećni su zbog svake nove premijere i svake nove generacije koja nastavlja da piše istoriju vranjskog pozorišta.
