Put koji obećava u smanjenju emisija ugljenika iz građevinske industrije, posebno onih koje su rezultat proizvodnje betona, vodi naučnike ka istraživanju održivih alternativa. Jedna od najzanimljivijih ideja koja se pojavila u okviru ovog istraživanja jeste razvoj modifikovanih živih materijala. Ovi materijali se uzgajaju iz živih ćelija i imaju potencijal za samoizlečenje ili prilagođavanje okolini, što bi moglo revolucionisati način na koji gradimo.
Inspiracija za ovu inovaciju dolazi iz prirode. Dr. Čelsi Heveran sa Državnog univerziteta Montana u SAD predvodila je tim naučnika koji je istraživao mogućnost korišćenja gljivičnog micelijuma kao biološke skela za stvaranje ovakvih materijala. U toku istraživanja, uzgajali su gljivu Neurosporu crassu, koja je formirala mrežu micelijuma. Ova skela je potom bila zasejana bakterijom Sporosarcina pasteurii, koja je poznata po sposobnosti taloženja kalcijum karbonata, minerala koji se može pronaći u koralima i kostima.
Dr. Heveran ističe da je materijal koji su razvili neverovatno jak i čvrst, s obzirom na to koliko je lagan. Ova istraživanja se oslanjaju na arhitekturu kostiju kao prirodni model, što dodatno naglašava inovativnost pristupa.
Jedan od ključnih aspekata ovog istraživanja je njegova održivost. Za razliku od prethodnih pokušaja sa živim materijalima uzgajanim u laboratoriji, koji su obično opstajali samo nekoliko dana, nova kreacija američkih naučnika ostala je održiva više od mesec dana. To otvara vrata za dalja istraživanja i dizajn složenijih i većih struktura, što je i naglasila dr. Heveran.
Predlog korišćenja micelijuma kao supstrata za žive materijale je jednostavna, ali moćna strategija. Dr. Ajsu Kuru sa Univerziteta u Sidneju, koja nije bila uključena u istraživanje, smatra da ova ideja može značajno unaprediti materijale koji se sami popravljaju, a koji su takođe ekološki prihvatljivi.
Istraživanje, objavljeno u časopisu Cell Reports Physical Science, ukazuje na mogućnosti koje ovi materijali nude za građevinsku industriju u budućnosti. Kada bi se njihova proizvodnja povećala na industrijskom nivou, ovi materijali mogli bi znatno smanjiti zavisnost od tradicionalnog betona, što bi dovelo do ušteda u milionima evra i značajnog smanjenja emisije CO2.
Ova istraživanja ne samo da nude rešenja za smanjenje emisija štetnih gasova, već takođe pružaju i nove mogućnosti za razvoj građevinskih materijala koji su ekološki prihvatljivi i održivi. U svetu koji se suočava sa klimatskim promenama, ovakva inovacija može imati dalekosežne posledice.
Naučnici se nadaju da će u budućnosti moći da razviju još sofisticiranije strukture koje će koristiti ove nove materijale. Uzimajući u obzir trenutne izazove sa kojima se suočava građevinska industrija, ovaj pristup može biti ključni korak ka održivijoj budućnosti.
Zbog svojih svojstava, ovi novi materijali takođe mogu otvoriti mogućnosti za inovacije u drugim industrijama, kao što su medicina i ekologija, gde su slični principi samoizlečenja već u primeni. U svakom slučaju, razvoj živih materijala predstavlja uzbudljivu granicu u nauci i tehnologiji, koja bi mogla transformisati način na koji razmišljamo o građevinskim materijalima i njihovoj ulozi u očuvanju životne sredine.
U zaključku, istraživanja koja se bave razvojem modifikovanih živih materijala otvaraju vrata ka novim mogućnostima u građevinskoj industriji, nudeći održive alternative koje mogu značajno smanjiti negativan uticaj na životnu sredinu. Sa daljim razvojem i istraživanjem, budućnost građevinske industrije može izgledati mnogo svetlije.
