Istraživači sa Univerziteta u Kembridžu otkrili su novi deo ljudske evolucije, sugerišući da su preci modernog čoveka rezultat susreta dve, sada nestale vrste pre oko 300.000 godina. Ova nova saznanja, predstavljena u prestižnom časopisu „Nature Genetics“, donose značajne promene u razumevanju evolucije Homo sapiensa.
Analizom DNK savremenih ljudi, naučnici su ustanovili da su se preci čoveka pre otprilike 1,5 miliona godina podelili na dve različite vrste, što je slična pojava onoj koja se desila kod šimpanzi i bonobo majmuna. Nakon 1,2 miliona godina, te dve grane ljudske evolucije su se ponovo srele i ukrstile, čime je stvoren genetski osnov od kojeg potiču svi moderni ljudi.
Prema rezultatima istraživanja, otkriveno je da je oko 80 procenata genetskog materijala modernog čoveka poteklo od populacije koja je bila na ivici izumiranja, verovatno sa samo nekoliko stotina jedinki, pre nego što je došlo do ključnog susreta. Ova informacija ukazuje na značajne demografske promene u ljudskoj istoriji, koje su mogle oblikovati genetsku raznolikost savremenog čoveka.
Ajlvin Skali, jedan od istraživača sa Kembridža, istakao je da je jedna od dve populacije prošla kroz ozbiljan period smanjenja broja jedinki, što je ukazivalo na to da je bila smanjena na vrlo mali broj pre nego što je postupno počela da se oporavlja tokom milion godina. Ova populacija, koja je verovatno doživela smanjenje zbog naseljavanja novih teritorija, kasnije je dala većinu ljudskog genoma.
S druge strane, druga vrsta, koja je ostavila manji deo genoma, imala je uticaj na gene vezane za funkciju mozga, što bi moglo igrati ključnu ulogu u evoluciji ljudskog roda. Trevor Kazins, vođa istraživanja, naglašava važnost ovog nalaza, jer on može objasniti kako su se ljudski kognitivni kapaciteti razvijali tokom vremena.
Do sada je opšteprihvaćeno verovanje bilo da je Homo sapiens nastao u Africi pre između 200.000 i 300.000 godina, potičući od jedne linije. Međutim, novo istraživanje ukazuje na mnogo složeniju sliku ljudske evolucije, sugerišući da su naši preci rezultat interakcije više vrsta i složenih genetskih dinamika.
Ova otkrića su od značaja ne samo za razumevanje ljudske evolucije, već i za bolje razumevanje naših savremenih genetskih predispozicija i zdravstvenih problema. U svetlu novih informacija, naučnici će verovatno nastaviti da istražuju kako su različite vrste uticale na razvoj Homo sapiensa i kako to može objasniti razlike u ljudskom ponašanju i fiziologiji.
Ova saznanja takođe otvaraju nova pitanja o tome kako su se ljudi prilagođavali različitim životnim sredinama i kako su se razvijale njihove kulture tokom istorije. U svetlu ovih otkrića, istraživači će nastaviti da proučavaju evolucione procese i međusobne interakcije među vrstama, kako bi dobili dublje razumevanje ljudske prirode i naše mesto u svetu.
Naučnici se nadaju da će dalja istraživanja dovesti do još većeg razumevanja složenosti ljudske evolucije i da će nova otkrića doprineti boljim strategijama za očuvanje genetske raznolikosti i zdravlja ljudske vrste u budućnosti. Ova otkrića takođe mogu imati značajan uticaj na antropologiju, biologiju i druge naučne discipline koje se bave proučavanjem ljudske prirode.
