Naučnici su nedavno otkrili veliku deponiju otpada na najdubljoj tački Sredozemnog mora, koja se nalazi na dubini od pet kilometara. Ova informacija je preneta od strane grčkih medija, među kojima je i poznati list Katimerini. Tim stručnjaka, koji je radio na ovom projektu, pronašao je razne vrste plastičnih boca, čaša, limenki i drugog otpada, što jasno ukazuje na to da su posledice ljudskog delovanja stigle do najudaljenijih delova našeg planeta.
Najdublji deo Mediterana, koji je lociran jugozapadno od Peloponeza, ima dužinu od 18 i širinu od četiri do sedam kilometara. U februaru 2020. godine, podmorsko vozilo Kaladan, kojim je upravljao Viktor Veskovo, zaronilo je u ovaj deo mora. Na tom putovanju je bio prisutan i princ Albert od Monaka, a Veskovo je proveo oko pet sati putujući do ove dubine.
Snimci koje je Veskovo napravio na tom mestu kasnije su podeljeni sa međunarodnim timom naučnika, predvođenim nemačkim istraživačem Georgom Hankeom iz Evropskog istraživačkog centra. U timu je učestvovao i grčki profesor sa Univerziteta u Patrasu, Jorgos Papateodoru, koji je analizirao video snimke korišćenjem specijalnog softvera kako bi utvrdio sastav otpada pronađenog na dnu mora.
Papateodoru je istakao da je ovo drugi po veličini sloj otpada ikada pronađen na dubinama većim od dva kilometra, a takođe je naglasio da je ovo prvi put da su prikupljeni podaci o čvrstom otpadu koji zagađuje Sredozemno more. Rezultati su, kako je rekao, poražavajući, a koncentracija otpada na ovom mestu je među najvećima ikada registrovanim pod morem.
Analizom je utvrđeno da na svakom kvadratnom kilometru dna mora ima 26.175 komada otpada. Ova brojka je posebno zabrinjavajuća, s obzirom na to da je najgušća koncentracija podmorskog otpada dosad zabeležena u Južnom Kineskom moru, koja iznosi 55.000 komada po kvadratnom kilometru. Štaviše, 88% otpada na ovom dnu čini plastika, dok ostatak čine limenke, staklene boce i papirne kutije.
Grčki naučnik je objasnio da se radi o lakom otpadu koji morski struji brzo nose, dolazeći sa severa iz Jonskog ili Jadranskog mora, ili sa juga iz Istočnog Mediterana. Zanimljivo je da deo otpada ukazuje da je direktno izbačen sa brodova, što dodatno naglašava problem zagađenja.
Naučni podaci o zagađenju okeana su alarmantni, sa procenom da u okeanima ima 5,25 triliona komada plastike, od čega samo 269.000 tona pluta na površini. Na svakom kvadratnom kilometru morskog dna nalazi se četiri milijarde mikrovlakana. Kara Lavender Lo, istraživačica iz Nacionalnog okeanografskog centra „Woods Hole“ u Masačusetsu, smatra da je prvi korak u rešavanju ovog problema pronalaženje otpada.
Naučna zajednica nastoji da stekne bolje razumevanje o tome gde i koliko otpada se taloži na dnu mora i okeana kako bi procenila štetu koju on nanosi lokalnim ekosistemima. Ključno pitanje za naučnike je da li i koliko toksina ispušta plastika koja se raspada na morskom dnu.
S obzirom na to da su istraživači već mnogo naučili o šteti koju krupni komadi plastike čine morskom životu, posledice koje ostavlja mikroplastika su još uvek manje jasne. Biolog sa Univerziteta u Plimutu, Ričard Tompson, naglašava da što je veća koncentracija, to je veći rizik od štetnih posledica, dodajući da je potrebno prvo locirati deponije otpada na morskom dnu da bi se procenila stvarna šteta koju one čine.
