Doktorand kod prof. Pavla Popovića, autor prve teze o Jovanu Skerliću, prof. dr Živomir Mladenović je živeo tačno koliko i epoha kojoj je pripadao – čitav vek. Rođen 5. novembra 1910. godine u Donjem Ljubešu kod Aleksinca, Mladenović je bio poslednji živi predstavnik čuvene beogradske filološke škole. Njegov život bio je ispunjen mnogim važnim akademskim i naučnim dostignućima, a umro je u martu 2011. godine, ostavljajući za sobom bogatu nasledstvo.
Mladenović je svoje obrazovanje započeo u gimnazijama u Aleksincu i Kruševcu, a studije književnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu upisao je 1930. godine, diplomirajući 1934. Godine. Tokom svojih studija, usavršavao se u Pragu i na Sorboni u Parizu, a tezu o Jovanu Skerliću odbranio je 1940. godine. Nakon Drugog svetskog rata, radio je u Institutu za književnost, a kasnije se pridružio Odboru za narodne umotvorine pri Srpskoj akademiji nauka i umetnosti (SANU), gde je proveo većinu svog radnog veka kao naučni savetnik.
Jedno od njegovih najznačajnijih dela, „Srpski realisti“, nije mu bilo priznato punih pola veka, ali je Mladenović, uprkos tome, objavio ovo delo 2007. godine. Takođe, bio je ključna figura u objavljivanju celokupne zaostavštine Vuka Stefanovića Karadžića, koja je objavljena u pet knjiga između 1973. i 1974. godine. Njegov rad na ovoj zaostavštini predstavljao je značajan doprinos srpskoj književnoj nauci.
Mladenović je bio poznat kao ekspert za srpski realizam i otkrivač nepoznate drame Laze Kostića „Okupacija“. Unatoč njegovim značajnim doprinosima, nažalost, nikada nije dobio nagradu sa Vukovim imenom. Ipak, prema vlastitim rečima, doživeo je priznanje od mladih generacija naučnika, što je smatrao najvećom nagradom koju je mogao dobiti.
Njegov životni put bio je inspirativan, a posebno je bio značajan njegov doprinos nauci kao osobi koja je krenula iz skromnih uslova. Kao siroče bez oca, Mladenović je uspeo da se uzdigne iz siromaštva do vrhova akademske karijere. Njegovi memoari, koje je zaveštao, služe kao svedočanstvo njegovog truda i posvećenosti nauci.
Mladenović je ostavio dubok trag ne samo kroz svoja dela, već i kroz prijateljstva koja je stekao tokom svog života. Njegova saradnja sa mlađim naučnicima i studentima bila je od velike važnosti, a mnogi su ga smatrali mentorom i uzorom. Njegov odnos s porodicom, posebno s kćerkom dr Jelenom Raković, takođe odražava njegovu predanost i ljubav prema porodici.
Nakon njegovog odlaska, sećanje na Mladenovića ostaje kroz njegova dela i uticaj koji je imao na srpsku književnost i nauku. Njegov rad i posvećenost ostavili su značajan pečat, a mnogi istraživači i studenti nastavljaju da se bave njegovim radom, istražujući nove aspekte njegovih doprinosa.
U junu 2023. godine, na jednoj književnoj večeri, spomenut je razgovor s Mladenovićem, koji je ostavio snažan utisak na prisutne. Ovaj događaj podstakao je mnoge da preispitaju njegov značaj i doprinos. Memoari koje je ostavio, napisani s pažnjom i ljubavlju, služe kao važan izvor za razumevanje ne samo njegovog života, već i konteksta u kojem je delovao.
Živomir Mladenović bio je jedan od retkih intelektualaca koji su uspeli da prevaziđu brojne izazove i ostave značajan trag u akademskoj zajednici. Njegova dela i dalje inspirišu buduće generacije, a njegov životni put pokazuje koliko je važno slediti svoje snove i raditi na ostvarenju svojih ciljeva, bez obzira na prepreke koje se mogu pojaviti.
