Srpski književnik Radivoj Šajtinac preminuo je u 76. godini, što je danas saopštilo Srpsko književno društvo (SKD). Ova tužna vest potresla je književnu zajednicu, koja je prepoznala Šajtinca kao značajnog autora i jednog od najistaknutijih glasova savremene srpske književnosti.
Radivoj Šajtinac rođen je 1949. godine u Zrenjaninu. Svoj obrazovni put započeo je na Filološkom fakultetu u Beogradu, gde je studirao opštu književnost i teoriju književnosti. Tokom svoje bogate karijere bio je aktivan član različitih književnih i kulturnih udruženja, uključujući Srpsko književno društvo, društvo književnika Vojvodine i Srpski PEN. Takođe, bio je osnivač i više od dve decenije glavni i odgovorni urednik časopisa za književnost i kulturu “Ulaznica”.
Šajtinac je ostavio dubok trag u srpskoj književnosti kroz svoja dela. Objavio je brojne knjige pesama, među kojima se ističu „Oružje ljudski ranjeno“ (1970), „Šumi se vraćaju pragovi“ (1974), „Darovno putovanje“ (1978), „Panglosov izveštaj“ (1982), „Suze u lunaparku“ (1987), „Očenaš na Tajms skveru“ (1991), „Olovni dolov“ (1995), „Led i mleko“ (2003) i mnoge druge. Njegova proza takođe obuhvata značajne naslove kao što su „Banatska čitanka“ (1991), „Moj begejski deo sveta“ (1994), „Bajke o grmu“ (1995), „Čehovija“ (1996), „Vez u vazduhu“ (1998), „Žrtve bidermajera“ (2000), „Sibilski glasovi“ (2001) i drugi. Pored toga, Šajtinac je pisao eseje, a neka od njegovih značajnijih dela u ovoj oblasti su „Demogorgon“ (1990), „Hotel Čarnojević“ (1989) i „Hajka na Akteona“ (1997).
Njegova dela su prevođena na više jezika, uključujući engleski, nemački, francuski, španski, mađarski, slovenački, makedonski, rumunski, poljski, finski, turski, slovački i grčki. To svedoči o univerzalnosti njegovog stvaralaštva i uticaju koji je imao van granica Srbije.
Šajtinac je bio laureat više nagrada, među kojima se ističe nagrada Fonda „Todor Manojlović“ za moderni umetnički senzibilitet, koju je dobio 2019. godine. Njegova knjiga poezije „Aveti atara“ (2020) nagrađena je 2021. godine prestižnim nagradama „Đura Jakšić“ i „Vasko Popa“. Ove nagrade su dodatno potvrđivale njegov književni značaj i doprinos srpskoj kulturi.
Šajtinac je bio poznat po svom specifičnom stilu pisanja, koji je kombinuje elemente lirike i proze, stvarajući jedinstvenu književnu estetiku. Njegova dela su često istraživala teme identiteta, egzistencije i ljudskih emocija, a njegovi likovi su bili duboko psihološki razrađeni, što je čitaocima omogućilo da se poistove sa njima.
Pored književnog stvaralaštva, Šajtinac je bio aktivan i u promociji kulture i umetnosti, često učestvujući u različitim književnim manifestacijama i skupovima. Njegova strast prema književnosti i težnja da inspiriše mlade pisce ostavili su dubok trag u zajednici.
U svetlu njegove smrti, mnogi kolege i obožavaoci su izrazili saučešće i sećanje na njegov doprinos srpskoj književnosti. Njegova dela će nastaviti da žive i inspirišu buduće generacije, a sećanje na Radivoja Šajtinca će zauvek ostati u srcima onih koji su ga voleli i poštovali.
Ova tužna vest predstavlja gubitak ne samo za njegovu porodicu i prijatelje već i za čitavu književnu zajednicu koja je imala privilegiju da uživa u njegovom stvaralaštvu. Radivoj Šajtinac će ostati zapamćen kao jedan od najvažnijih srpskih pisaca, čije reči i misli će nastaviti da odjekuju kroz vreme.
