Islamsko versko bratstvo Bektaša (Bektaši) derviša predstavlja važan deo istorije islama na Bliskom Istoku, Maloj Aziji i Balkanu tokom osmanskog perioda. Ova sekte, koja pripada sufijskom islamu, kombinuje elemente muslimanske vere, pravoslavnog monaštva i masonskog mističnog učenja. Bektaši su poznati po tome što jedu svinjetinu, piju alkohol i sprovode svoje rituale u tajnosti.
Osnivač Bektaša smatra se Hadži Bektas Veli, putujući derviš iz 13. veka čiji život nije do kraja poznat. Ideje ovog verskog bratstva bile su povezane sa liberalnim mišljenjem francuskih filozofa iz 18. veka, kao i sa masonskim idejama. Bektaši su imali veliki uticaj među siromašnim slojevima seoskih zajednica u Osmanskom carstvu.
Članovi Bektaša podeljeni su u šest kategorija, a hijerarhija se kreće od Ašik i Muhib, iniciranih članova koji učestvuju u ritualima, do Halifa, vođa regionalnih tekija. Bektašijski odredi su delovali na prostoru današnje Albanije, Severne Makedonije, Srbije, Crne Gore, Hercegovine, Bosne i Grčke.
U prošlosti su Bektaši suočavali sa represijom, posebno tokom vladavine Selima III koji je naredio pogubljenje velikog broja pripadnika ovog verskog bratstva. Ideologija Bektaša prešla je u Albaniju sa ostrva Krf, a zatim se proširila širom zemlje. U Bosni se Bektaši održali i nastavili sa tradicijom uprkos zvaničnom zabranom.
Bektaši nemaju javne verske obrede i čitav njihov ritual je obavijen tajnovitošću. Ova sekte se distancira od fanatizma i zagovara slobodu žena. Iako su zvanično ukinuti u Turskoj, Bektaši nastavljaju sa svojim praksama i verovanjima u drugim zemljama gde su prisutni.
Uprkos kontroverzama i represiji, Bektaši ostaju važan deo istorije islama na Balkanu i Bliskom Istoku. Njihov uticaj među siromašnim slojevima i njihova tajnovitost privlače pažnju istraživača i istraživačica koji pokušavaju da razumeju dublje značenje ovog verskog bratstva.
