Tim eksperata otkrio je zabrinjavajuće informacije o zagađenju Mediteranskog mora, nakon što su pronašli plastične boce, čaše, limenke i drugi otpad na dnu najdubljeg dela ovog mora, koji se nalazi jugozapadno od Peloponeza. Ova otkrića ukazuju na to da ljudske aktivnosti imaju dalekosežne posledice, čak i na najizolovanijim mestima na planeti. U februaru 2020. godine, podmorsko vozilo „Kaladan“, kojim je upravljao Viktor Veskovo, zaronilo je u ovaj deo Mediterana, putujući oko pet sati. Veskovo je snimio video materijal koji je kasnije analiziran od strane međunarodnog tima naučnika predvođenog Georgom Hankeom iz Evropskog istraživačkog centra.
Analiza snimaka, u kojoj je učestvovao i grčki profesor Jorgos Papateodoru, pokazala je da je ovo drugi po debljini sloj otpada ikada registrovan na takvoj dubini, iznad 2 kilometra. Ovi podaci su prvi put omogućili uvid u prisustvo čvrstog otpada koji zagađuje Mediteransko more. Papateodoru je istakao da su rezultati istraživanja poražavajući, sa koncentracijom otpada koja iznosi 26.175 komada po kvadratnom kilometru, što je među najvećim registrovanim vrednostima pod morem.
Za poređenje, najgušća koncentracija podmorskog otpada do sada zabeležena je u Južnom kineskom moru i iznosi 55.000 komada po kvadratnom kilometru. Takođe, istraživanje je pokazalo da 88% otpada čini plastika, dok preostali deo čine limenke, staklene boce i papirne kutije. Prema rečima grčkog naučnika, ovaj otpad dolazi sa severa, iz Jonskog ili Jadranskog mora, kao i sa juga iz istočnog Mediterana, a deo otpada ukazuje na to da je direktno ispušten sa brodova.
Alarmantni podaci pokazuju da okeane zagađuje 5,25 biliona komada plastike, od kojih samo 269.000 tona pluta na površini, dok se na svakom kvadratnom kilometru morskog dna nalazi četiri milijarde mikrovlakana. Kara Lavender Lo iz Nacionalnog okeanografskog centra „Vuds houl“ u Masačusetsu naglašava da je prvi korak u rešavanju ovog problema pronalaženje otpada. Naučna zajednica nastoji da razume gde i koliko otpada se taloži na dnu mora i okeana, kako bi procenila štetu koju on nanosi lokalnim ekosistemima.
Ključna pitanja za naučnike uključuju to koliko toksina plastika ispušta u vodu dok se raspada na morskom dnu. Iako je poznato da krupni komadi plastike mogu izazvati ozbiljne probleme za morski život, manje je jasno kakve posledice ima mikroplastika. Biolog sa Univerziteta u Plimutu, Ričard Tompson, ističe da veća koncentracija mikroplastike donosi veći rizik od štetnih posledica, dodajući da je važno locirati deponije smeća na morskom dnu kako bi se procenila stvarna šteta.
Ovi nalazi naglašavaju potrebu za globalnom akcijom u borbi protiv zagađenja mora i očuvanje ekosistema. Plastični otpad u okeanima predstavlja ozbiljnu pretnju ne samo morskom životu, već i ljudskom zdravlju. Zagađenje se može smanjiti samo kroz sveobuhvatne strategije upravljanja otpadom, reciklažu i smanjenje korišćenja plastike. Važno je da se javnost, kao i vladine i nevladine organizacije, uključe u borbu protiv ovog globalnog problema.
U svetlu ovih otkrića, potrebna je hitna akcija i saradnja na međunarodnom nivou kako bi se smanjio uticaj ljudskih aktivnosti na okeane i očuvala biološka raznolikost naših mora. U suprotnom, posledice će biti katastrofalne, ne samo za morski svet, već i za ljude koji zavise od zdravih okeana.
