Srpska pravoslavna crkva danas obeležava značajan crkveni praznik Sretenje Gospodnje, koji se proslavlja četrdeseti dan nakon Božića. Ovaj praznik ima duboko duhovno značenje, jer obeležava prvi susret novorođenog Hrista sa ljudima, kada je Bogorodica, prema zakonu, uvela svog sina u jerusalimski hram da ga posveti Bogu.
Taj trenutak označava prvi susret Boga i čoveka, trenutak kada je pravedni starac Simeon Bogonosac po prvi put uzeo Hrista u svoje naručje. Sveti Simeon je bio pobožan čovek koji je, prema verovanju, bio obavešten od Svetog Duha da neće umreti pre nego što vidi Spasitelja. Kada je ugledao novorođenče, rekao je: „Sada otpuštaš s mirom slugu svoga, Gospode, po reči svojoj; jer videše oči moje Spasenje tvoje.“ Ova izjava simbolizuje ispunjenje njegovog života i očekivanja, jer je konačno video onoga koga je čekao.
Osim Simeona, u hramu se nalazila i Ana, kći Fanuilova, koja je služila Bogu postom i molitvama. Ona je prepoznala Mesiju i proslavila Boga, obaveštavajući Jerusalimljane o dolasku Dugočekanoga. U tom trenutku, prisutni fariseji, koji su posmatrali događaj, bili su ljuti na Zahariju, oca Jovana Preteče, zbog toga što je postavio Djevu Mariju na mesto za devojke, i ubrzo su to preneli caru Irodu. Uveren da je Hrist novi Car, Irod je naredio da se ubije novorođeni Isus, ali je božanska porodica uspela da pobegne u Egipat po uputstvu anđela Božijeg.
Praznik Sretenja Gospodnjeg ima poseban značaj za hrišćanstvo, jer označava ne samo istorijski događaj, već i duboku duhovnu poruku. Na sajtu Srpske pravoslavne crkve ističe se da ovaj susret Hrista i svetog Simeona „isijava duhovni značaj koji prosvetljuje svakoga od nas.“ Ovaj događaj otkriva tajnu sjedinjenja Boga i čoveka kroz ličnost Bogočoveka Hrista, a u svetoj liturgiji se kroz Njegovo telo i krv, vernici sjedinjuju sa Bogom.
Osim toga, Sretenje Gospodnje se može tumačiti kao početak našeg susreta sa Bogom, koji se ostvaruje kroz Svetu Tajnu Prosvetljenja (krštenja) i dostiže vrhunac u Svetoj Evharistiji. Prepodobni starac Justin Ćelijski opisuje Svetu Evharistiju kao „Tajnu nad tajnama“, koja predstavlja ispunjenje našeg bića Bogom. Tako ovaj praznik dobijamo na svakom bogosluženju, posebno na Svetoj Liturgiji, kada se vernici sjedinjuju sa Gospodom.
Ova tradicija i značaj Sretenja Gospodnjeg dodatno se osnažuju kroz molitvene susrete i bogosluženja, koja okupljaju verne u zajedništvu s Bogom. U tom kontekstu, Sretenje se može smatrati i simbolom nade, spasenja i obnove života, jer označava trenutak kada je Božija ljubav prvi put neposredno dodirnula ljudsko postojanje.
Na ovaj dan, vernici se okupljaju u crkvama širom Srbije i sveta, kako bi zajedno proslavili ovaj važan događaj. Praznik Sretenja Gospodnjeg ne samo da podseća na istorijski događaj iz života Isusa Hrista, već i na važnost ličnog susreta sa Bogom, koji se može doživeti kroz veru, molitvu i zajedništvo sa drugim vernicima.
U svetlu svega ovoga, Sretenje Gospodnje poziva svakog pojedinca da razmisli o svojoj duhovnoj povezanosti sa Bogom, o tome kako svakodnevno doživljava tu bliskost i kako može da doprinese zajednici u kojoj živi. Ovaj praznik nije samo obeležavanje prošlosti, već i poziv na duhovno buđenje i zajedništvo koje nadilazi vreme i prostor.
